In horto, duo flores splendidi surgunt,
Rubra et flavida, pulchra et fragrantia.
Una rosa rubra, fervens et ardens,
Alteram sequitur, lutea et serena.
Rubra rosa, amoris flamma flagrans,
In diebus aureis, cor meum tenebat.
Sed subito, ventus tristis eam rapuit,
Et in silentio, amor meus evanuit.
Flava rosa, ut sol, iterum oritur,
Perditum cor meum, dulce revocans.
Amor, tamquam phoenix, resurgit ex cinere,
Et gaudium meum, iterum invenio.
O rosa rubra, o rosa flava,
In vobis, vita et mors, amor et spes.